Gisteren met een vriendin de Isabellagriend bezocht. Als een soort van introductie voor haar in het naturisme. Ze voelde zich sterk aangetrokken om dit zelf eens te gaan uitproberen maar ze had daar altijd teveel angst of/en schaamte voor gehad. Blijkbaar hielpen mijn verhalen over hoe ik het voor mezelf heb ontdekt en hoe ik het ervaar haar over de drempel om het maar eens uit te proberen.
Het was echt een prachtige ervaring voor haar. Mooi om mee te maken. Die bevrijding op haar gezicht tijdens en achteraf. En die opluchting ook om iets gedaan te hebben terwijl je een lang gedeelte van je leven delen van je lichaam hebt verborgen omdat je er zelf onprettige gedachten bij had. Te dun, te dik, te smal, te rood, teveel haar te dit te dat. En hoe je dan lekker naakt 10 minuten kan wandelen met wat passerende mensen zonder dat je merkt dat je op tilt slaat. Maar dat het goed en comfortabel voelt.
Echt bijzondere ochtend gisteren. Ook fijn om het vertrouwen van haar te hebben gekregen.
