Ze is 83 dan verwacht je dit niet
Geplaatst: di 17 mar 2015, 00:48
Op onze kleine camping gebeuren regelmatig leuke en minder leuke dingen.
Veel van deze gebeurtenissen heb ik aantekeningen gemaakt.
Omdat er een sauna, hot-tub en meer van die wellnessfaciliteiten bij zijn, trekken we een heel ander publiek dan een boerderij met bijvoorbeeld een maisdoolhof.
Ineke en haar man Henk zijn regelmatig op onze camping te gast. Af en toe zijn ze overdag creatief bezig met schilderen of iets dergelijks. Meestal maken ze een rondje op de fiets en 's avonds maken ze regelmatig gebruik van de sauna en hot-tub. Haar moeder zou heel graag ook een keertje meekomen, maar om ze in de voortent van de caravan te laten slapen, leek ze toch niet zo'n goed idee. Omdat onze kinderen de deur uit zijn hebben we nog wel een kamer met bed over, dus ze is in huis van harte welkom.
Ook al is ze 83 de trap op en af is geen enkel probleem. 's Morgens rond half negen komt ze naar beneden en gaat bij haar dochter in de caravan ontbijten.
In de loop van de ochtend gaan ze Brabant verkennen. De ene dag maken ze een rondvaart onder de binnenstad van Den Bosch, een andere dag zijn ze te vinden in de Maashorst of Kampina.
Zo ook deze morgen, maar voordat ze op stap gaan vragen ze of vanavond om een uur of acht de sauna en hot-tub warm kan zijn. 'Daar heb ik echt zin in' vult oma aan... 'U gaat ook ' vraag ik. 'Mag ik niet? en alstublieft geen U ik ben gewoon Gerda'.
Tja, de Finnen, uitvinders van sauna zeggen; als je er naar toe kan lopen mag je er ook in. Maar toch wil ik graag weten of ze geen hartproblemen of hoge bloedruk heeft. Ze heeft wel last van astma, maar daarvan is bekend dat sauna een positief effect heeft, al klikt dat niet logisch.
Toch blijft het die dag door mijn hoofd spoken. Ik zie de kop al in het Brabants Dagblad: Bejaarde vrouw heeft sauna niet overleefd!
In de loop van de dag heb ik nieuw water in de hot-tub gedaan en ben met hout de watertemperatuur richting de veertig graden aan het stoken.
Aan het eind van de middag komen ze terug van hun uitstapje en Gerda komt vol belangstelling informeren hoe het gaat. Voor mij meteen de reden om te vragen of ze überhaupt wel eens in de sauna is geweest. 'Maar jonge man toch, heeft Ineke dat nooit verteld? Dan vertel ik het maar. 'Begin jaren zeventig studeerde Ineke in Zweden en maakt daar kennis met de sauna. Komt ze thuis met verhalen van heel heet opwarmen in een houten hokje en daarna afkoelen en zwemmen in ijs- en ijskoud meer.
Wij als ouders schrikken ons kapot; onze, naar we dachten, degelijke en serieuze dochter loopt en zwemt bloot waar anderen bij zijn'.
Maar Ineke laat zich niet zomaar uit het veld slaan. 'Mijn oma, jouw moeder, is nog nooit in het zwembad geweest. Zij had het over poelen des bederf, of zoiets!'
Gerda moest haar dochter gelijk geven, maar al leefden we in de flower power tijd, dit ging te ver.
Gerda vervolgd: 'In de jaren zeventig waren er nog niet zo veel sauna's, toch is Ineke daar naar toe gegaan en heeft vier plaatsen besproken en... betaald... tjeetje ook dat nog!
Er is veel water naar zee gestroomd en er zijn zelfs woorden over geweest. Om het verhaal niet te lang te maken; op een zaterdagmiddag reden we in onze Opel Kadett met achterin zoon en dochter naar een sauna op de Veluwe.'
Gerda; 'Het viel reuze mee, na ruim een kwartier waren we er doorheen, het maakt eigenlijk niet uit of je een bikini aan hebt of niet. Dat had Ineke goed doorzien, alleen het was het heel vreemd voor ons'. Later gingen ze heel regelmatig, totdat haar man op 75 jarige leeftijd kortstondig ziek werd en overleed.
Ze heeft nog geprobeerd om leeftijdgenoten te zoeken om met haar mee te gaan, maar dat was een doodlopende weg. Wel komen Ineke en Henk haar regelmatig ophalen, voor een avondje.
'Doe je ook aan opgietingen, dat vind ik wel leuk' zegt ze plotseling. Eigenlijk weet ik niet goed wat ik hier mee aanmoet, de ruimte is te klein. Als er niet meer dan twee personen in de sauna zitten, is het te doen, mits beiden op de bovenste bank plaats nemen en ik met een kleine handdoek wapper of zwaai.
'Weet je,' zegt Gerda 'dat fijnstof van tegenwoordig dringt heel diep in de porieën van de huid en zoals je weet ga je tijdens een opgieting zo verschrikkelijk transpireren dat alle troep er uit wordt geperst, ga maar eens met je nagels over je gezicht; ze zijn meteen in de rouw '. Ze heeft wel gelijk, maar om nu te zeggen dat het komt door fijnstof, dat betwijfel ik. Ze heeft ook een theorie dat de extreme doorbloeding niet alleen goed is voor je huid, maar ook om dementie tegen te gaan.
Ze brengt me een beetje aan het wankelen, een oom van me is 94 en ging tot voor kort elke dag minstens 5 minuten op “zunne kop” staan. Dat deed hij ook voor een goede doorbloeding van de hersenen om dementie te voorkomen. Het is wel merkwaardig dat de gehele familie, van vaders kant, tussen de 75 en 80 dement werd en hij als enige die de dans ontsprongen is!
We spreken af; vanavond om 9 uur één opgieting.
Ze hebben al een rondje gemaakt als ik met mijn berkentakken en handdoeken de rustruimte in kom lopen. Ze zitten wat te lezen in een tijdschrift.
Ineke stapt op, voor haar geen opgieting , ze wil even een mail beantwoorden op haar laptop in de caravan. Ze vindt de “priegeltoetsen” op haar smartphone maar niks.
Ik knoop mijn handdoek goed vast, het is zo lullig als die onder het wapperen op de grond valt. Na tien minuten heb ik me danig in het zweet gewerkt in een hokje van 80 graden, met een hoge luchtvochtigheid.
Gerda neemt meteen een koude douche en spoelt de zweet van haar lijf. Henk en ik lopen wat rond om onze longen voorzien van koude lucht.
Vraagt Gerda; 'willen jullie me een beetje vast houden dan ga ik in het dompelbad, maar ik weet niet precies waar het opstapje zit onder water' Ze gaat het trapje op en zwaait met de rechtervoet over de rand en zoekt in het water naar het op- of afstapje, terwijl wij ieder een onderarm vasthouden.
Op zich niet noemenswaardig ware het niet dat Gerda weer iets bijzonders in petto heeft.
Ze duikt onder water en we zien alleen twee handen aan de rand en een grijze vlek in het midden. Na tien seconden kijk ik Henk verontrustend aan. Henk begint te glimlachen, haalt zijn schouders op en tuit zijn lippen. Wijst met zijn rechter wijsvinger op zijn linker pols waar normaal zijn horloge zit en maakt bijna een cirkel. Ik play back; ' bijna een minuut?' Henk knikt.
Normaal zie je zo iemand na vijf seconden weer met zijn hoofd boven komen, om vervolgens hooguit een halve minuut in het ijskoude water blijven zitten, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt. Na een minuut komt ze boven 'even een luchtje scheppen' zegt ze en is weer verdwenen.
Ondertussen is Ineke terug en is ook een ander stel gekomen om een zgn. “slaapmutsje te halen”. Dat is, als die in gebruik is, een rondje sauna en daarna onder de wol. Na een halve minuut komt Gerda boven water en begint meteen te praten. 'Weet je waarom mannen nooit extreem afkoelen?' 'Mammm.. toch' zegt Ineke 'natuurlijk weet iedereen dat.'
Mevrouw van het stel dat zojuist is gekomen hoor ik zacht iets aan haar man vragen. De man begint te glimlachen, zij weet het kennelijk ook niet.
En ik moet ook raden, al heb ik wel een vermoeden.
Veel van deze gebeurtenissen heb ik aantekeningen gemaakt.
Omdat er een sauna, hot-tub en meer van die wellnessfaciliteiten bij zijn, trekken we een heel ander publiek dan een boerderij met bijvoorbeeld een maisdoolhof.
Ineke en haar man Henk zijn regelmatig op onze camping te gast. Af en toe zijn ze overdag creatief bezig met schilderen of iets dergelijks. Meestal maken ze een rondje op de fiets en 's avonds maken ze regelmatig gebruik van de sauna en hot-tub. Haar moeder zou heel graag ook een keertje meekomen, maar om ze in de voortent van de caravan te laten slapen, leek ze toch niet zo'n goed idee. Omdat onze kinderen de deur uit zijn hebben we nog wel een kamer met bed over, dus ze is in huis van harte welkom.
Ook al is ze 83 de trap op en af is geen enkel probleem. 's Morgens rond half negen komt ze naar beneden en gaat bij haar dochter in de caravan ontbijten.
In de loop van de ochtend gaan ze Brabant verkennen. De ene dag maken ze een rondvaart onder de binnenstad van Den Bosch, een andere dag zijn ze te vinden in de Maashorst of Kampina.
Zo ook deze morgen, maar voordat ze op stap gaan vragen ze of vanavond om een uur of acht de sauna en hot-tub warm kan zijn. 'Daar heb ik echt zin in' vult oma aan... 'U gaat ook ' vraag ik. 'Mag ik niet? en alstublieft geen U ik ben gewoon Gerda'.
Tja, de Finnen, uitvinders van sauna zeggen; als je er naar toe kan lopen mag je er ook in. Maar toch wil ik graag weten of ze geen hartproblemen of hoge bloedruk heeft. Ze heeft wel last van astma, maar daarvan is bekend dat sauna een positief effect heeft, al klikt dat niet logisch.
Toch blijft het die dag door mijn hoofd spoken. Ik zie de kop al in het Brabants Dagblad: Bejaarde vrouw heeft sauna niet overleefd!
In de loop van de dag heb ik nieuw water in de hot-tub gedaan en ben met hout de watertemperatuur richting de veertig graden aan het stoken.
Aan het eind van de middag komen ze terug van hun uitstapje en Gerda komt vol belangstelling informeren hoe het gaat. Voor mij meteen de reden om te vragen of ze überhaupt wel eens in de sauna is geweest. 'Maar jonge man toch, heeft Ineke dat nooit verteld? Dan vertel ik het maar. 'Begin jaren zeventig studeerde Ineke in Zweden en maakt daar kennis met de sauna. Komt ze thuis met verhalen van heel heet opwarmen in een houten hokje en daarna afkoelen en zwemmen in ijs- en ijskoud meer.
Wij als ouders schrikken ons kapot; onze, naar we dachten, degelijke en serieuze dochter loopt en zwemt bloot waar anderen bij zijn'.
Maar Ineke laat zich niet zomaar uit het veld slaan. 'Mijn oma, jouw moeder, is nog nooit in het zwembad geweest. Zij had het over poelen des bederf, of zoiets!'
Gerda moest haar dochter gelijk geven, maar al leefden we in de flower power tijd, dit ging te ver.
Gerda vervolgd: 'In de jaren zeventig waren er nog niet zo veel sauna's, toch is Ineke daar naar toe gegaan en heeft vier plaatsen besproken en... betaald... tjeetje ook dat nog!
Er is veel water naar zee gestroomd en er zijn zelfs woorden over geweest. Om het verhaal niet te lang te maken; op een zaterdagmiddag reden we in onze Opel Kadett met achterin zoon en dochter naar een sauna op de Veluwe.'
Gerda; 'Het viel reuze mee, na ruim een kwartier waren we er doorheen, het maakt eigenlijk niet uit of je een bikini aan hebt of niet. Dat had Ineke goed doorzien, alleen het was het heel vreemd voor ons'. Later gingen ze heel regelmatig, totdat haar man op 75 jarige leeftijd kortstondig ziek werd en overleed.
Ze heeft nog geprobeerd om leeftijdgenoten te zoeken om met haar mee te gaan, maar dat was een doodlopende weg. Wel komen Ineke en Henk haar regelmatig ophalen, voor een avondje.
'Doe je ook aan opgietingen, dat vind ik wel leuk' zegt ze plotseling. Eigenlijk weet ik niet goed wat ik hier mee aanmoet, de ruimte is te klein. Als er niet meer dan twee personen in de sauna zitten, is het te doen, mits beiden op de bovenste bank plaats nemen en ik met een kleine handdoek wapper of zwaai.
'Weet je,' zegt Gerda 'dat fijnstof van tegenwoordig dringt heel diep in de porieën van de huid en zoals je weet ga je tijdens een opgieting zo verschrikkelijk transpireren dat alle troep er uit wordt geperst, ga maar eens met je nagels over je gezicht; ze zijn meteen in de rouw '. Ze heeft wel gelijk, maar om nu te zeggen dat het komt door fijnstof, dat betwijfel ik. Ze heeft ook een theorie dat de extreme doorbloeding niet alleen goed is voor je huid, maar ook om dementie tegen te gaan.
Ze brengt me een beetje aan het wankelen, een oom van me is 94 en ging tot voor kort elke dag minstens 5 minuten op “zunne kop” staan. Dat deed hij ook voor een goede doorbloeding van de hersenen om dementie te voorkomen. Het is wel merkwaardig dat de gehele familie, van vaders kant, tussen de 75 en 80 dement werd en hij als enige die de dans ontsprongen is!
We spreken af; vanavond om 9 uur één opgieting.
Ze hebben al een rondje gemaakt als ik met mijn berkentakken en handdoeken de rustruimte in kom lopen. Ze zitten wat te lezen in een tijdschrift.
Ineke stapt op, voor haar geen opgieting , ze wil even een mail beantwoorden op haar laptop in de caravan. Ze vindt de “priegeltoetsen” op haar smartphone maar niks.
Ik knoop mijn handdoek goed vast, het is zo lullig als die onder het wapperen op de grond valt. Na tien minuten heb ik me danig in het zweet gewerkt in een hokje van 80 graden, met een hoge luchtvochtigheid.
Gerda neemt meteen een koude douche en spoelt de zweet van haar lijf. Henk en ik lopen wat rond om onze longen voorzien van koude lucht.
Vraagt Gerda; 'willen jullie me een beetje vast houden dan ga ik in het dompelbad, maar ik weet niet precies waar het opstapje zit onder water' Ze gaat het trapje op en zwaait met de rechtervoet over de rand en zoekt in het water naar het op- of afstapje, terwijl wij ieder een onderarm vasthouden.
Op zich niet noemenswaardig ware het niet dat Gerda weer iets bijzonders in petto heeft.
Ze duikt onder water en we zien alleen twee handen aan de rand en een grijze vlek in het midden. Na tien seconden kijk ik Henk verontrustend aan. Henk begint te glimlachen, haalt zijn schouders op en tuit zijn lippen. Wijst met zijn rechter wijsvinger op zijn linker pols waar normaal zijn horloge zit en maakt bijna een cirkel. Ik play back; ' bijna een minuut?' Henk knikt.
Normaal zie je zo iemand na vijf seconden weer met zijn hoofd boven komen, om vervolgens hooguit een halve minuut in het ijskoude water blijven zitten, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt. Na een minuut komt ze boven 'even een luchtje scheppen' zegt ze en is weer verdwenen.
Ondertussen is Ineke terug en is ook een ander stel gekomen om een zgn. “slaapmutsje te halen”. Dat is, als die in gebruik is, een rondje sauna en daarna onder de wol. Na een halve minuut komt Gerda boven water en begint meteen te praten. 'Weet je waarom mannen nooit extreem afkoelen?' 'Mammm.. toch' zegt Ineke 'natuurlijk weet iedereen dat.'
Mevrouw van het stel dat zojuist is gekomen hoor ik zacht iets aan haar man vragen. De man begint te glimlachen, zij weet het kennelijk ook niet.
En ik moet ook raden, al heb ik wel een vermoeden.
