naturisten1980 schreef:
Bedankt voor je mening.. Het heeft mij diep getroffen..
Groet
Ik hoop niet dat ik je gekwetst heb want is echt niet mijn bedoeling. Ik heb heus wel respect en bewondering voor mensen die iets voor anderen doen vanuit hun hart. Alleen doe ik nergens aan mee. Ik help mensen liever op mijn eigen manier met persoonlijke hulp waar nodig. En dan zie ik meteen of het resultaat heeft.
Succes verder.
naturisten1980 schreef:Sommige mensen vallen me flink tegen hier als het over andere zaken dan het 'naturisme' gaat..
Jammer dat je om een slotje vraagt als het niet gaat zoals jij wil. Persoonlijk praat ik overal over mee maar als ik het nut er niet van inzie of het niet snap dan mag ik dat toch wel aangeven, of niet?
Ik snap Kees wel een beetje maar vind het ook wel weer goed dat een actie in het nieuws komt want veel mensen staan er niet bij stil. En veel mensen worden door de bekendheid van een actie wel over de streep getrokken. Of dat nu wel of niet juist is is een ander verhaal, het werkt en dat is voor b.v. de kankerstichting alleen maar goed.
Maar toch laat ik geen snor groeien.
I didn't choose to be naked. I am forced to wear clothes. Als textiel niet wil meewerken verliest naakt altijd.
Johnny's forum (naturisme-nudisme) is gestopt per 20-05-2019.
Ik ben ondertussen een beetje moe van al die ludieke acties. Het begint gewoon massa hysterie te worden, en dan begint het bij mij snel averechts te werken. Leuk dat mensen die initiatieven nemen, maar dwing mij vooral niet om in ploegen naar Parijs te fietsen, en emmer over m'n kop te legen, tegen een berg op te rijden, mijn teennagels een maand niet te knippen. Als ik , in mijn ogen iets goeds zie, maak ik wel geld over.
Dat begrijp ik hoor. Movember bestaat al iets langer, maar door de hype rond ALS zijn de mensen een beetje allergisch geworden,... en da's dan weer jammer. Er zijn veel mensen die onze hulp nodig hebben. Denk alleen al aan de mensen die recent Kobani hebben moeten ontvluchten. Waar is die actie? Maar ja, zo kan je alles afschrijven... ik denk dat iedereen gewoon op een bepaalde manier getriggered (geraakt) wordt; en ook op basis daarvan zijn of haar keuze maakt. Zo is er een bedelaar, die altijd aan hetzelfde stoplicht staat, en die geef ik elke keer iets. Anderen loop ik voorbij (ik spreek over Brussel, je kan écht niet aan iedereen iets geven). Waarom hij wel? Is het de lieve glimlach? de (h)erkenning? De positieve manier waarop hij steeds weer één of ander magazine in de plaats wil geven? Ik weet het niet, Misschien maakt hij evenzeer deel uit van een georganiseerde bende, I don't know. maar hij doet me iets, en het geeft me een fijn gevoel als ik hem iets geef en hij me een leuke dag wenst... "karma" denk ik dan. De meeste mensen geven ook niet uit altruïstische overwegingen; eigenlijk gaat het altijd over hoe je jezelf erbij voelt. Zo is dat ook met vrijwilligerswerk; het gaat niet enkel over 'het doel', maar vooral over welk gevoel het aan de mensen zelf bezorgt (heb ik ooit eens een hele les psychologie over gehad). Eigenlijk bestaat 'altruisme' niet. En dus doen mensen dingen voor elkaar; omdat ze er zich goed bij voelen.
Karin3 schreef: En dus doen mensen dingen voor elkaar; omdat ze er zich goed bij voelen.
Zolang het echt uit het hart gaat vind ik heel mooi en bewonderingswaardig. Maar er zijn ook heel veel mensen die iets goeds doen omdat het min of meer door anderen verwacht wordt. Of wat heel vaak voorkomt, vanwege een geloof. Het staat immers in de bijbel dat mensen elkaar moeten helpen. En dan wordt om die christelijke reden hulp geboden. Dan krijgen de hulpverleners dus dáár een goed gevoel door. Dan zullen ze "later" wel beloond worden. Er woont bij ons in de straat een moslimgezin die elk jaar (alleen) tijdens ramadan zelfgemaakt eten geeft aan hun buren. Ook ik heb tijdens mijn werk (bij mensen thuis) een keer van een moslimgezin eten mee gekregen en kreeg ter plekke ook eten en drinken aangeboden. Het waren hele aardige mensen en in principe kun je niet weigeren. Toen ik vroeg tijdens een gesprekje of het voor hun geen probleem was dat ik wel zat te eten kwam al snel naar voren dat het moest van hun geloof. Tijdens de ramadan moeten ze goed zijn voor anderen. Anders waren ze geen goede moslims. Dus wat geeft hen nou dat goede gevoel? Het geloof, niet het hart. En dan neem ook meteen maar nog even die missionarissen als voorbeeld. Al die "goede hulp" was alleen maar bedoeld om het geloof te verspreiden. Het enige positieve eraan is dat mensen dan wel enige hulp hebben ontvangen. Al is de ware reden niet oprecht.
Dus je kan iets doen voor iemand anders, maar je mag er geen plezier aan beleven, of het mag je geen goed gevoel geven want anders is het niet oprecht? Dan doet niemand nog wat...
Je mag er juist wel plezier aan beleven. Is zelfs zeer wenselijk. Ik vind het ook zeer prettig om mensen te helpen en blij te maken. En dat geeft me dan een goed gevoel. Zo plande ik ook altijd onze (en gezamelijke familie-)vakanties en uitjes. Met het doel dat als anderen het dan naar hun zin hebben, dan heb ik het ook. Maar nogmaals. Dat komt uit mijzelf. Ik hoef geen hogere macht tevreden te stellen om later beloond te worden voor mijn "goede daden". Ik word zelfs verlegen als ik ergens voor bedankt wordt. Ik hoef niet beloond worden. Blije gezichten is genoeg.
Kees Roskam schreef:En dan neem ook meteen maar nog even die missionarissen als voorbeeld. Al die "goede hulp" was alleen maar bedoeld om het geloof te verspreiden. Het enige positieve eraan is dat mensen dan wel enige hulp hebben ontvangen. Al is de ware reden niet oprecht.
Zo leren de ketters maar ze dolen!
Ik heb 2 ooms/missionarissen gehad en die gingen echt mensen helpen, hoor, zeker niet in de eerste plaats zieltjes winnen.
Kees Roskam schreef:En dan neem ook meteen maar nog even die missionarissen als voorbeeld. Al die "goede hulp" was alleen maar bedoeld om het geloof te verspreiden. Het enige positieve eraan is dat mensen dan wel enige hulp hebben ontvangen. Al is de ware reden niet oprecht.
Zo leren de ketters maar ze dolen!
Ik heb 2 ooms/missionarissen gehad en die gingen echt mensen helpen, hoor, zeker niet in de eerste plaats zieltjes winnen.
Maar echt wel in de tweede plaats want dat was hun opdracht. En vooral erbij vertellen dat ze veel kindertjes moesten maken. De gevolgen daarvan waren niet belangrijk. Ik had een oma die contact had met missionarissen en deze financieel steunde. Ik hoorde er dus ook verhalen over.
