Vakantiestress

[Jos]

Op nu.nl een verhaal over waarom mensen vaak scheiden na vakantie (en kerstmis).

Hoe doen jullie dat op vakantie?

Jos

[Michael74]

Dat herken ik ook. De eerste dagen vind ik vakantie heel leuk. Tijd voor elkaar en het gezin. Op stap en leuke dingen doen. Daarna begint het te normaliseren. Boodschappen moeten gedaan en andere huishoudelijke dingen. Na verloop van tijd komen de irritaties. Je zit toch iedere dag bij elkaar, wat bij ons dan goed helpt, is om afzonderlijk van elkaar dingen te ondernemen, bijvoorbeeld mijn vrouw die met de meiden gaat winkelen, ik met mijn zoon gaat wandelen.

Wat ik of eigenlijk wij wel enorm vervelend vinden is onze oudste dochter van 13, die niet mee wilde op vakantie, op vakantie na 200 meter begint te zeuren, dat ze geen energie heeft om te wandelen, haar zusje die daar in mee gaat. Om ze dan mee te krijgen kost ons weer veel energie en irritatie. Het zal ongetwijfeld de leeftijd zijn, maar dit hoeft voor mij niet bij alle 3 zo te zijn . Maar een meid van 13 laat ik nog geen 2/3 weken alleen thuis.

[sean3]

Sinds we besloten hebben samen te gaan wandelen als onze zoon niet mee wil, in plaats van hem dwingen mee te gaan, hebben we daar geen stress over. En als ik eens wil gaan zwemmen of kajakken, en vrouw en zoon hebben daar geen zin in, dan hebben ze er gelukkig ook geen probleem mee als ik alleen ga (en ik ook niet ).

[HenkD]

Wat ik of eigenlijk wij wel enorm vervelend vinden is onze oudste dochter van 13, die niet mee wilde op vakantie, op vakantie na 200 meter begint te zeuren, dat ze geen energie heeft om te wandelen, haar zusje die daar in mee gaat. Om ze dan mee te krijgen kost ons weer veel energie en irritatie. Het zal ongetwijfeld de leeftijd zijn, maar dit hoeft voor mij niet bij alle 3 zo te zijn . Maar een meid van 13 laat ik nog geen 2/3 weken alleen thuis.

Michael, dat noemt men in de volksmond Puberteit! En maak je borst(en) maar nat! Dit gaat door tot ze 18+ zijn En meiden zijn erger dan jongens. Al kunnen die er ook wel wat van. Welkom bij de club van .....

Voor die meiden is het het mooiste; Zet ze met een tentje in de hoek van de camping met nog een paar onhandelbare pubers. Als ze naar je toe komen; Drinken en eten erin. En verder mooi laten gaan. Als je op pad wil. Vragen of ze mee willen. Zo nee. Kijk of er een ouders van campingvrienden zijn die die dag op de camping blijven en vragen of ze een oogje in het zeil houden en waar ze met vragen terecht kunnen.

[NanMar]

Gelukkig weinig last van vakantiestress. Soms doe ik wat alleen, omdat mijn vrouw geen zin heeft of als ik bv. naar de markt wil (veel lopen, nou ja, dat vindt zij)

[HenkD]

Eigenlijk niet herkenbaar! Geen last van dat type stress gehad Ever! Toch wil ik met mijn huis_tein_keukenpsygologie wel opmerken dat ik me afvraag of het überhaupt "vakantiestress" is!

IMHO ligt de oorzaak bij het gejaagde leven van de tegenwoordige tijd. 48 weken lang (3 vakantieweken en de kerstweek!) druk-druk-druk! Dit moet en wil ik, dat zus en zo word er van mij verwacht. En dan is er eigenlijk geen tijd genoeg voor gezin/ partner. Rust nemen met elkaar en voor elkaar. Ik en de mrs kunnen eigenlijk prima bij elkaar zitten en niks doen. Zelf het verplichte kletsen is niet nodig. Maar ook dingen voor je zelf. Merk nu dat na 2 jaar thuis ik/wij behoefte hebben om alleen te zijn. Dat komt vooral door de beperkingen die we beiden hebben; ik btw meer dan de mrs!

Ga er dan ook regelmatig aleen op uit met de camper. Paar dagen op pad; Ergens op een P in het bos of aan de kust. Zomaar, niks doen. Af en toe een wandeling. Een skinny-dip waar mogelijk.

Toch moet ik aangeven dat na 2 jaar Ziektewet en thuis het aanpassen. Het bij elkaar op de lip de ganse dag rengt snel irritaties te weeg. Eigenlijk zijn het futiliteiten. De crux is om het te laten gaan. Er geen waarde-/oordeel aan geven. Let it go. Let it flow Maar dat vergt oefening is mij door iemand die er verstand van heeft verteld

Kort door de bocht; vakanteis en kerstdagen zijn niet de oorzaak van de scheidingen. Het legt alleen een onderleggend probleem bloot! IMHO!

[GJ57]

Nu na 5 jaar ziek thuis heb ik de rust ook in de vakanties gevonden. We wandelen en fietsen samen veel. Mijn grote irritatiebron was altijd dat er onbenullige dingen moesten worden gekocht voor alles en iedereen. Prut , niet noodzakelijk enzovoort in mijn gedachten. De laatste vakanties is het mij gelukt om me daar niet meer aan te ergeren en het netjes mee naar huis te nemen. Een soort van evenwicht. Ik ga zelfs mee naar de markt en scoor dan een lekker regionaal worstje voor bij de borrel. Wat we hebben afgeschaft is het gesleep met dozen wijn. Doe ik gewoon niet meer. Als je wijn wilt bestel je het maar maar, mij niet bellen. De rolverdeling is met vakantie hetzelfde als thuis: vrouwlief doet haar deel en ik het mijne. Dat werkt goed. Wij zijn al erg lang uit de kinderen en dat was er dan ook nog maar een. Wat ik me ervan herinner is dat we met kerst 5 vakanties uitzochten en dochterlief het laatste woord had. Veel wandelen was ze niet van maar het zwembad was prima. We ondernamen veelal in de ochtend een uitstapje en in de middag waren we weer terug. Dus ik heb goede herinneringen aan dat soort momenten. Vaak ging er wel een vriendje of vriendinnetje mee als we met de auto gingen. Nee als er al vakantiestress was deed ik dat hoofdzakelijk me zelf aan.

[LucDB]

Ik kan het verhaal niet lezen. Moet mijn mailadres opgeven en dat doe ik niet. Maar uit de reacties kan ik wel ongeveer afleiden waar het over gaat.

Wij hebben nooit problemen gehad met de kinderen op vakantie. Die zijn altijd graag meegegaan (zelfs wanneer ze al 18+ waren). Maar we hielden ook rekening met wat zij graag aan activiteiten deden en zorgden voor een goede mix zodat iedereen aan zijn trekken kwam. Voordeel voor ons was ook dat zij alle drie goed met elkaar opschieten. Dat was vroeger zo en is (gelukkig) nu nog altijd zo.

Ondertussen gaan wij met z'n tweetjes op vakantie (met een camper !) en ook nu doen we dingen die we allebei graag doen. Er zijn altijd wel zaken die de ene wat liever doet dan de andere. Ik ben een liefhebber van treinen en kan een hele tijd op een station zitten en foto's maken. Mijn echtgenote gaat dan mee en zet zich in de schaduw op een bankje en leest een boek. Zij gaat heel graag zwemmen en kan een uur in een zwembad zitten. Ik niet, ik ga mee voor een kwartiertje en ga dan aan de kant zitten, maar dat stoort me niet.

We plannen samen wat we willen doen en tot op heden heeft dat nog nooit voor wrevel of irritatie gezorgd.
En ik hoop dat dat zo blijft, maar ik verwacht dat wel. Na 41 jaar huwelijk ken je elkaar toch wel een beetje...

Luc.